رسانه
همان که در دوره ای با صدای آژیر تنها اعلام میکرد که اکنون وضعیت قرمز است یا اینکه به حالت وضعیت سفید برگشته
همه ما از دیر باز با این سبک از اطلاع رسانی ها آشنا هستیم و حداقل دهه پنجاهی ها طعم تلخ آن را به وضوح چشیده اند
اما این ساده ترین نوع رسانه جنگی بود برای عمق فاجعه انسانی و مردم در سالیان دور و شاید از جنگ جهانی اول تا همین چند سال پیش تنها این سبک از اطلاع رسانی رو تجربه کرده بودند
حال اما رسانه دارد به داد حکومت ها رسیده و از تکنولوژی به سمت سیاست های خود استفاده میکنند . لازم می دارنم اشاره کنم به تحلیل آخرین اتفاق از پلیس دانمارک که گویا در لب مرز با عکس هایی که از بازی کردن و خنداندن کودک مهاجر سوری منتشر شده احساس زیبائی را بین مخاطبین خود ساخته و یا می سازد
آری این همان عکس است که از مخاطب خود چیزی که دوست دارد را می سازد
مگر هفته پیش عکس آیلان یک جهان را به لرزه نینداخت و همه بغض خود را در گلو به سمت اروپا قورت داده و کینه ای در حال شکل گرفتن بود
اما ببینید که رسانه چگونه در کمتر از یک هفته همان احساس را به مهربانی و عطوفت تغییر داده است
اینجاست که سئوالی برای من پیش می آید که آیا این احساس را رهبران دولت های اروپائی نیز در دل خود دارند ؟
آیا آنها هم مهربان شده اند ؟
پس چرا هنوز تسلیحات نظامی اروپا و امریکاست که به دست دشمنان در دو جبهه می رسد و همین تسلیحات است که باعث جنگ و آوارگی این مردم و کودکان شده است
این کودکان نیازی به بازی و بخشش عاطفه ندارند
شما به جای بذل و بخشش مهربانی تنها کافیست که از ارسال اسلحه خود داری کنید تا ببینید که این جنگ مسخره به چه سرعتی خاتمه یافته و آرامش دوباره برمیگردد
آری گول رسانه ها را نخورید
حمید امیرسمساری
